Objawy ospy wietrznej

Gdy wirus dostanie się do układu krwionośnego osoby zarażonej, układ odpornościowy błyskawicznie rozpoznaje go jako intruza i zaczyna walkę. Wczesne objawy choroby to: nudności, utrata apetytu, bolące mięśnie i ból głowy. Po około dwóch tygodniach od pierwszego kontaktu z wirusem na ciele występuje charakterystyczna wysypka. Krosty zawierają płyn, który podrażnia układ nerwowy, co objawia się w uczuciu swędzenia. Chociaż swędzenie jest dość nieprzyjemne to dobra oznaka – ciało walczy w ten sposób z intruzem. Po kilku dniach swędzenie ustaje, a pęcherze zanikają i wysychają.

Liczba i umiejscowienie pęcherzy zależy od wieku, stanu skóry i szczepienia. Zwykle zaczynają się pojawiać w okolicach twarzy i podbrzusza. Stamtąd szybko rozprzestrzeniają się na inne części ciała. W zależności od wielkości ofiary na ciele może pojawić się od 250 do 500 pęcherzy – mogą być obecne w takich miejscach, jak powieki, wnętrze jamy ustnej, czy genitalia. W przypadku szczepień liczba pęcherzy jest znacznie mniejsza – waha się w okolicach 50.

Po kilku dniach pęcherze wysychają i zanikają. Bardzo rzadko zdarza się, by wirus rozwinął się w poważniejszą chorobę i spowodował śmierć. Choroba ma znacznie poważniejszy przebieg w przypadku osób dorosłych ze względu na ryzyko zapalenia płuc i zapalenia mózgu. Po przebyciu choroby wirus przebywa w komórkach nerwowych w postaci utajonej (później, w okresie obniżonej odporności może pojawić się jako półpasiec).